Garip gönlüm çekse de şu
Yağlı yağlı böreği de

Almaya kudretim yetmez
Bölük pörçük bütçe ile

Yıllardır hep akıntıya
Çeke çeke küreği de

Yaprak gibi rüzgarların
Önünede katılmışım ben

Memurum ben! memurum ben!
Memurum ben! memurum ben!

Zamlar senin kaderindir
İşte yine zam diyorlar

Şu hayatta çekeceğin
Ömürboyu gam diyorlar

Bu gidişle senin işin
İyice tamam diyorlar

Yedi,sekiz,dokuz ya da
On paraya satılmışım ben

Memurum ben! memurum ben!
Memurum ben! memurum ben!

Memurum ben çekeceğim hep
Çiledir benim çile

Ne güle özenirim
Ne de öten bir bülbüle

Aç kalırım ay sonunda
Çifte maaş alsam bile

En sonunda kendi kendi
İçimden de atılmışım ben

Memurum ben! memurum ben!
Memurum ben! memurum ben!

Yine bulutlar seyrini unutmuş
Semaya baksana matem mi tutmuş
Gökte ne ay var ne de bir yıldız
Her taraf karanlık ve de ıssız

Sen yoksun diye sen yoksun diye
Her gün ağlıyorum sen yoksun diye

Esen rüzgarın kesilmiş nefesi
Coşkun dalgaların çıkmıyor sesi
Bu ne sessizlik bu ne durgunluk
Doğan güneşe bak rengi soluk
 
Sen yoksun diye...

Sen yoksun diye sen yoksun diye
Her gun ağlıyorum sen yoksun diye
 

Her gece ben senin için
Döküyorum gözyaşları
Neden böyle değişti yar
Gözlerinin bakışları

Aşk oyunu bunun adı
Ayrılınca kalmaz tadı
Her aklıma gelince sen
Yüreğimde başlar acı

Aşkımız bir serap oldu
Gül yüzüm bak nasıl soldu
Kurduğumuz hayallerin
Sonu neden böyle oldu

Oturmuş gökyüzünde
Konuşuyor krallar
Kopmuş ta biraz evvel fırtınalar
Kızlar köşede
Başında yıldırımlar
Kopmuşt a biraz evvel fırtınalar
Sus konuşuyor krallar
Sus!, sus!, sus!
Konuşuyor krallar!

Aşktan yana şansım yok
Ağlıyorum derdim çok
Aşkımı kaybetmişim
Sordum sordum bulan yok

Dün gece çok aradım
Aradım bulamadım
Körolası çöpçüler
Aşkımı süpürmüşler

Sokaklarda ne ararsın
Beni kimden sorarsın
Ben düştüm aşk ateşine
Sende düşme yanarsın

Gözümden akan yaşı
Silme allah aşkına
Kahrımdan öldüğümü
Bilme allah aşkına

Ben yıllarca ağladım
Kurda kuşa dert yandım
Sana nasıl bağlandım
Gitme allahaşkına

Bir yaralı ceylanım
Düşmüşüm ocağına
Başımda ecel gibi
Durma allahaşkına

Ezelden sana hasret
Uzandım kucağına
Aklımdan geçenleri
Sorma allahaşkına 

İnan ki senden başka hiç kimse yok içimde

Yüzüne bakmasamda, başımı çevirsemde seni her gördüğümde
İnan ki senden başka hiç kimse yok içimde

Ne kadar kırgın olsam, ne kadar dargın olsamda bile
İnan ki senden başka hiç kimse yok içimde

Bir yaralı yaramaz
Söz verip te aramaz
Sen açtın bu yarayı
Hiç kimseler saramaz

Züleyha! Bekletme ha!
Züleyha! Ağlatma ha!
Züleyha! Geç kalma ha!
Anzilha’ya gitme ha!

Ağlarım gülenim yok
Gözyaşım silenim yok
Giderim bu ellerden
Dur gitme diyenim yok

Giderim gider oldum
Gülerdim keder oldum
Züleyha sen gideli
Mecnundan beter oldum

Çın çın
Çınlıyor kafamda
Kurbağaların sesi
Yok
Kurbağaların değil
Bu devlerin nefesi
Çın çın
Çınlıyor kafamda
Kurbağaların sesi
Doğmuyor içime ötesi
Şiir
Devlerin işi
Benim gibi bir cüce kişi
Yeltenmesin sakın
Devlerle boy ölçüşmeye
Ne o
Nedir o
Birden bire karşımda beliren
Arka ayakları üstünde duran
Garip yaratık
Nasıl da bakıyor
Toparlak gözleriyle
Hiç kıpırdamadan bana
Bak
Titremeye başladı şimdi
Bu cumcuma
O titredikçe
Görünmez teller havada
Çarpıyor suratıma
Dur diyorum sana
Ne oluyor bu titremek
Dinlemiyorsun
Dinlemek istemiyorsun demek
Öyleyse seni
Gebertmek gerek
Uzatarak elimi yanımda yanan muma
Ateşini tuttum yaratığın başına
Ve ateş
Büyüdü
Büyüdü
Ikiye bölündü
Bir parçası
Top top
Uçtu havaya
Ve bu ateşten top havalarda dolaştı
Geldi
Yuvarlandı
Düştü önüme
Erimiş demirden sıcak
Cam gibi parlaktı bu yuvarlak
Yaratığın başındaki ateş ise
Yandı
Yandı
Ve söndü
Yaratığı deliye döndürdü
Başladı sıçramaya
Yüzünü yerelere sürüp
Öteye beriye koşuşmaya
Ağzı burnu şişmişti
Gelip tam karşıma dikildi
Parlak gözlerini gözlerime dikti
Ve bekledi
Bak
Şimdi karşımda
Bir şair de belirdi
Şair bağırıyor, çağırıyor
"Kalem! kalem!"
Diye haykırıyor
Doğdu demek içine
Kalem arıyorsun demek
Döktürmek için kağıdın üzerine
Kalem ha
Yazacaksın
Yazacaksın da
Yazılarımı bir yana atarak
Yazılarını okuyacaklar
Bana cüce deyip
Seni dev sanacaklar
Yok sana kalem
Yok
Nafile yere bağırıp çağırma
Kim koşar imdadına
Ne o
Karşımdaki yaratık sallandı
Bir o yana
Bir bu yana
Ve bir kalem atarak
Şairin kucağına
Sessiz bir kahkaha salıverdi
Bakarak suratıma
Çın çın
Çınlıyor kafamda
Kurbağaların sesi
Yok
Kurbağaların değil
Bu devlerin nefesi