Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk, cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter, iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kırçiçeği gibi usulca söner
Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir

Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler
Ne kadar güzeldin sen, nasıl eşsiz bir yazdı
Bunu anlattılar hep, yani biten bir aşkı
Geçerken bu dünyadan bütün ölü şairler

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Şiir: Ataol Behramoğlu
Müzik: Kumdan Kaleler 

Yaşam kadar gerçek
Yaşamak gibi sahte
Öyle çok şey var ki
Yaralayan insanı
Bir yürek çarpıntısı
Onu her gördüğünde
Öyle çok şey var ki bak
Sana dair

Yanlış aşklar yaşadın
Yanlış köprülerde
Yanlış gemiler yakıp
Aldırmadan
İki damla su çaldık
Zamanın pençesinden
Aldırmadan, birbirimize

Mucize gerek bize
Gidecek bir başka düş
Bir düş ki korkmamış
Zamanın karşısında
Ve bir çağ gerek bize
Ve bir çağ bundan özgür
Öyle çok şey var ki bak
Sana dair

Sonra kuşlar gitti
Anladın dünya yorgun
Sen yorgun, tortusu kalmış
Eski bir korkunun
Görmedik, duymadık
Demedik bunlar kötü
Biz var mıydık?
Aşk var mıydı?

Bu ne senden ilk kaçışım
Ne de ilk düşüşün yüreğime
Ne bu serden son geçişim
Ne de son küsüşüm kaderime

Söz / Müzik: Kumdan Kaleler 

Külhani bir sevinç sarar ansızın yüreğimi
Yeniden oluşturmak gibi gündüzü ya da geceyi
Bir kıvılcım vardı önce yarım kalmış bir hece
Yağmurlu bir kent sonra, yorgun düşen git gide

Ve sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi ( Ve sanki tüm bunlar birer masal gibi )
Maskelerini kuşandı insanlar
Rüzgara savruldu sesim, yarım kalmış bir şarkıdan (sayfadan)
Suskunluğu öğrendi insanlar

Ve belki sen, belki ben, belki de biz ve onlar
Kumdan kaleler kuran, denize doğru
Bakarsın çoğalırız yaşam denen bu oyunda
Cemresi oluruz yarınların

Aynadan bakan yabancı yüzler örter üstümü
Kurşuna dizilmiş bir şehir olur düşlerim
İki gözüm iki yağmur, henüz aşkı tatmamış
Oysa sen, belki ben, bir suç ya da bir kusur

Söz / Müzik: Kumdan Kaleler 

Bir gün daha, her gün gibi
Yeter  artık dedirten
Şu yalancı yüzlerle
Burası büyük şehir
Burası ıssız memleket
Düşündeki
Gözyaşlarım para etmiyor
Para etmiyor düşündüğümüz
Onca keramet
Bir bütün var bölünmüyor
Bozduğunu bütünlüyor zındanlarda
Kendimi bıraksam kendi haline
Yeter ki sen son bir defa
Özgürlükten bahset bana
Yeter ki sen son bir defa
Gör kendini gözlerimde
Yorulduğun zaman söyle
Güzel günler var önünde hâlâ
ve hâlâ
Sıcak bir ekmek gibi taşıyorsak
Geleceği  göğsümüzde

Söz / Müzik: Kumdan Kaleler

Tenha menha bir yerlerde dururum
Su olur dilimde aydınlığın tadı
Bir kaçak değilimse
Bir kırgın hiç değilimse
Kızgın ve mavi bir mührün borcuyum

Göğün avlusunda kimler dolaşır
Göğün avlusunda kimler dolaşır
Bir ışık selinde bu ayazmada
Binlerce çocuktan biri güneş
Binlerce çocuktan biri güneş
Binlerce çocuktan biri ateş
Parasını gösterir gibi başkalarına

Dokunsam okşasam eski eski şeyleri
Arduvazdan bir damı
Revaklı ahşap bir evi
Sabahsa, bir uzun boyunlu
Haziransa kent
Kızgın ve mavi bir mührün borcuyum

Dizeler: Edip Canseverin aynı adlı şiirinden 
Müzik: Kumdan Kaleler

Yıl 1991
İçimde yanan bir şehir
Yeni bir ülke
Yeni bir ateş kuramadan
Ve belki günlerden salı
İçimdeki bir başkası
Bir başka aşk
Bir başka güneş doğamadan

Gün gibi âşikar
Gün gibi âşikar
Zaman kadar çaresiz
Umulmadık zamanlardır kâtilim
Farkına varamadan
Çoğalırken dertlerim
Tüm bunlardan...koru beni

Koru beni yağmurlardan
O simsiyah bulutlardan
Yarım kalmış anılardan: koru beni
Acımasız sabahlardan
İçimdeki korkulardan
Paramparça sevdalardan: koru beni
Zaman gerekir sana
Bakarsın kıyamam gözyaşlarıma

Yıl 1995, oyun değil bu bir savaş
Bir yanda düş var, bir yanda gerçek
Koru beni
Ve belki günlerden salı
İçimdeki bir başkası
Bir başka aşk
Bir başka güneş doğamadan

Söz / Müzik: Kumdan Kaleler

Şehir mâi, içim kendi renginde
Hasret olmuş kilit vurmuş gönlüme
Sona kalmış bir kıvılcım düşümde
Bugün başka yarın başka biçimde

Ateş olsam yârin yârin içinde
Binbir derdim gecelerdir peşimde
Türkü olsam dile gelip sesinde
Beşikte kertilmiş sevdam

Hançer olsam sevdiğimin elinde
Peçe tutmaz güzzelliğin içimde
Sigaramın dumanında külünde
Beşikte kertilmiş sevdam

Söz / Müzik: Kumdan Kaleler

Seninle yarı âşık
Yarı gül damlası
Geçerken yana döne bir aşkın içinden
Gecenin tül örtüsüydü serilen yataklara
Dökülen usulca kendi omzuna

Yanıma biraz uyku
Biraz da düş alıp
Gidersem bil ki
Uzaklara uyar aklım
Adının bir harfi kalsın
Şu yorgun dudağımda
Bilirim geçen zaman yeter sana

Söz / Müzik: Kumdan Kaleler

İşte böyle zamanlar yüreklenir yalnızlık
Sabahlara kadar ağlar çiğdem
Gözardı ettiğin sözcükler anımsanır
Bıçak gibi kesince ayrılık

Senden kalan her şey
Dökülür karanlığa

Dökülür karanlığa yağdığın yağmurlar
Bir yanın kalamalı ama ıslanmayan
Gölgesinde bekler durur eski bir masal
Mavi bir kuş kanadında

İşte böyle zamanlar dönüşür ateş buza
Usulca bırakır çiğdem ellerini
Dalar gider gözleri yollara bir kez daha
Arkasından geriye dönüş yok artık

Senden kalan her şey
Dökülür karanlığa

Söz / Müzik: Kumdan Kaleler

Durmadan avuçlarım terliyor
İnildiyor ardımdan girdiğim çıktığım kapılar
Trenim gecikmeli yüreğim bungun
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar
Ne zaman bir dosta gitsem evde yoklar

Dolanıp duruyorum  ortalıkta
Kedim hımbıl yaprak döküyor çiçeğim
Rakım bir türlü beyazlaşmıyor
Anahtarım güç dönüyor kilidinde
Nemli aldığım sigaralar
Ne zaman bir dosta gitsem evde yoklar

Kimi zaman bir çocuğum bir müzik kutusu başucumda
Ve ayımın gözleri saydam
Kimi zaman gardayım yanımda bavulum yılgın ve ihtiyar
Ne zaman bir dosta gitsem evde yoklar

Bekliyorum bir kapının önünde
Cebimde yazılmamış bir mektupla
Bana karşı ben vardım çaldığım kapıların ardında
Ben açtım ben girdim selamlaştık ilk defa

Şiir: Metin Atıok 
Müzik: Kumdan Kaleler