Hayatımdaki en sadık oyun arkadaşım aklımdır benim. Ve bugün arkadaşımın en samimi iç döküşlerinin,evimden çıktığı ilk gün. Yıllar gaileler içinde akıp giderken, bizler her geçen gün başka oyunlara, başka sorunlara, başka yollara itillirken, bazılarımız konuşur bazılarımız susarken ben yazmayı seçtim. Renkli kalemleri hep sevdim belki de ondan.

 

Biliyorum ki aslında hepimizin geçtiği aynı sınav. Şekilleri farklı ama sonuçları aynı. Yani kırılan, üzülen, ezilen tek şey kalp.Ama aynı kalp değil midir bize nefes veren? İşte bu kaotik fikirleri sürekli gündemde tutan canım aklım, bayılır beni oraya buraya çekiştirmeye. Hiç rahat durmaz, tam gülümserim ki hemen bir soru bulur içime takılan. O nedenle ilk albümüm önce sevgili babam değerli müzisyen Gürhan Nafiz Tarako'ya sonra da oyun arkadaşıma ithaf. Çünkü o benden daha çok çalıştı...

 

Aklımın oyunları başlayalı çok oldu. Fakat onu bugünkü vücuduna getirmek hayli ızdıraplı bir süreçti. İstediklerimiz bize hep istedikleri zamanda gelir. Benimki de uzunca yıllara dayalı. Bu süreçte o kadar çok müzisyen dostumla paylaşımda bulundum ki, albümüm ellerine ulaşanlar görecekler ki bir çok isim var. Çünkü ben müziğin, sadece nota, sadece para, sadece iş olabileceğine inanmıyorum. Yani müzik bir ödev, bir mecburiyet olamaz. Kendiliğinden olur, içinizden öyle gelir ondan olur. Dolayısıyla aynı fikirde olduğum aynı paylaşımlarda bulunduğum yakın dostlarımla birlikte çalıştık. Beni tanımaları, benim onları tanımam, nazlarımız, kızmalarımız, bir fikir bulduğumuzdaki heyecanlarımız, işler uzadıkça sıkılmalarımız hepsi dahil o kartonete. Teker teker isimler yazıp, isimlere takılmaktansa, merak edenlerin ve sevenlerin onları bulmasını ve en önemlisi duymasını tercih ederim. Hepsine ve emeği geçen herkese bir kez de buradan çok teşekkür ediyorum.

 

Ve senin de benim de, içimizde iki ayrı sesle baş başa kaldığımız, mantıklı mı davranmalıyım yoksa duygusal mı diye düşündüğümüz, yalnız kaldığımızda çok sıkıldığımız, ortalığı şöyle bir dağıtma duygusuna kapıldığımız, kendimizi eve kapadığımız, birilerinin bizi çıkarmasını beklediğimiz, sustuğumuz, kızdığımız, bıktığımız, nefret ettiğimiz, çok ağladığımız, sabrettiğimiz, inat ettiğimiz ve yılmadığımız, bunlar geçer dediğimiz, özlediğimiz, çok özlediğimiz, karıştığımız ve düğüm olduğumuz, girdaplara kapıldığımız, tuzaklara takıldığımız, hayal kurduğumuz, aldatıldığımız, fakat en sonunda dünyanın oyununun farkına vardığımızda dudağımızın kenarıyla gülümsediğimiz anlar yaşamışızdır. İşte bu albüm bunlardan başka hiçbir şey içermiyor.

 

O nedenle, yoğunca bir müzikal altyapıya büründük, akustik, rock, elektronik, biraz da popüler türlerle karıştık. Biraz pesimist olduk, yine de umutlu kaldık bu albümde. İçimizden bu geldi.

 

A bir de ilk, Müziğin Koza'sından çıktık.

 

Begüm Tarako,